Ποιος είναι τελικά ο “φύλακας – άγγελος” κάποιου που φοράει Αντλία Ινσουλίνης;

Συνένετυξη από το glykouli.gr

Πρώτα λένε είναι ο Θεός (όποιος Θεός πιστεύει ο καθένας). Για πολλούς ανθρώπους όμως που πάσχουν από Διαβήτη αυτός ο Θεός εξισώνεται με τον Γιατρό. Το έχουμε δει να συμβαίνει. Ειδικά αν ο γιατρός εκτός από το να ρυθμίσει, μπορεί και να εμπνεύσει τον πάσχοντα. Να τον ξεκουράσει. Να τον κάνει να χαμογελάσει ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά. Ναι, υπάρχει αυτό εκεί έξω. Δεν είναι το σύνηθες αλλά υπάρχει. Μετά τον γιατρό όμως, ποιος είναι ο Νο. 1 «κυματοθραύστης» και «επιλυτής» προβλημάτων για τα άτομα που φοράνε αντλία ινσουλίνης και μπορεί να χρειαστούν βοήθεια στις 12 τα ξημερώματα;  Που, εκτός από πρακτική βοήθεια που παρέχει, μπορεί να γίνει και ο μεταφορέας τους, και ο «δικηγόρος» τους, και ο ψυχολόγος τους, και  και και…;

Μα φυσικά ο Εκπαιδευτής του!

-Τι σημαίνει λοιπόν Δημήτρη να είσαι εκπαιδευτής για Αντλία Ινσουλίνης και πόσο αυτό διαρκεί;

Πρέπει πρωτίστων τεχνικά αλλά και ψυχολογικά να είσαι ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμος σε όποια ανάγκη προκύψει. Η δουλειά αυτή δεν έχει ωράριο. Πρέπει πάντα να είσαι δίπλα στον πάσχοντα… και για πάντα. Η στήριξη και η υποστήριξη σταματά όταν σταματήσει η ανάγκη κάποιου για Αντλία ινσουλίνης. Δηλαδή ποτέ. Ο ρόλος του εκπαιδευτή διαρκεί για πάντα.

Ηθικά, είναι μια μεγάλη χαρά. Υποστήριξη. Το να υποστηρίξεις ένα άνθρωπο που πάσχει από Διαβήτη τύπου 1 γιατί γίνεσαι το βοήθημά τους, ο άνθρωπός τους. Είσαι εκεί πάντα και παντού ώστε να μπορεί ο πάσχοντας να έχει καλά σάκχαρα. Να αισθάνεται καλά. Και ασφαλής.

-Ποια είναι τα συστατικά που κάνουν ένα εκπαιδευτή να χαρακτηρίζεται «καλός»;

Ένας καλός εκπαιδευτής σημαίνει πρώτον, ότι εκπαιδεύει καλά. Και τι σημαίνει «εκπαιδεύω καλά». Να μπορεί να χαλαρώσει τον πάσχοντα, να μπει στη θέση του και να καταλάβει την εύθραυστη ψυχολογία του. Πόσο άγχος έχει όταν, από εκεί που διαχειρίζεται τον Διαβήτη του με πένες, πας εσύ να του πεις πως ένα μηχάνημα έρχεται να του πάρει τη «δουλειά». Αυτό είναι σίγουρα κάτι πολύ μεγάλο για εκείνον και του δημιουργεί πάρα πολύ άγχος. Και όταν έχει άγχος, σίγουρα δεν μπορεί να λάβει γνώση. Συνεπώς το πρώτο και το κυριότερο είναι να μπορέσεις να χαλαρώσεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, να του εξηγήσεις με όμορφο και απλό τρόπο, να τον καθησυχάσεις για να μπορέσει να ακούσει και να καταλάβει.

Μετά θεωρώ ότι ένας καλός εκπαιδευτής χρειάζεται να «εκμεταλλευτεί» τις γνώσεις που έχει ήδη ο πάσχοντας με Διαβήτη από τις πένες, και να του τις «μετασχηματίσει» σε γνώσεις για την Αντλία. Εγώ πάντα παίρνω τη γνώστη της πένας και την εξελίσσω στο πώς αυτό μεταμορφώνεται στην Αντλία. Γιατί η εξέλιξη της γνώσης είναι πάντα καλύτερη και πιο εύκολη από την απόκτηση νέας γνώσης.

Από εκεί και πέρα καλός εκπαιδευτής είναι εκείνος που μπορεί να υποστηρίξει σωστά, να απαντάει στις ερωτήσεις, να απαντάει και να «αποκρυπτογραφεί» από την εμπειρία του τί μπορεί να εννοεί ο πάσχοντας. Πολλές φορές, όταν κάτι δεν πάει καλά και προκύπτει ένα πρόβλημα, μπορεί ο χρήστης να μην μπορεί να εξηγήσει σωστά ή να σου δώσει ελλιπείς πληροφορίες. Είναι υποχρέωση του εκπαιδευτή να καταλάβει και να το διευθετήσει. Και αυτό είναι βασικό.

-Πες μας 2 περιστατικά στην πορεία σου ως εκπαιδευτής που θα θυμάσαι για πάντα

Το πρώτο που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή είναι η κυρία Βασιλική. Η γυναίκα ήθελε πάρα πολύ να βάλει Αντλία ινσουλίνης, αλλά από επίπεδο εξοικείωσης με την τεχνολογία ήταν πάρα πολύ πίσω, πάρα πολύ. Δεν ήξερε τι σημαίνει τεχνολογία. Ήθελε όμως η γυναίκα να βάλει Αντλία. Ήταν απίστευτη. Είχε τρομερή υπομονή, κάναμε πάρα πολλά μαθήματα, και τελικά η γυναίκα αυτή αποτελεί σήμερα παράδειγμα στο Λαϊκό Νοσοκομείο, το οποίο είναι πολύ μεγάλη κατάκτηση, αλλά και ηθική ικανοποίηση.

Το  δεύτερο περιστατικό αφορά μια κοπέλα που ήθελε να μείνει έγκυος και ήθελε να ρυθμίσει τον Διαβήτη της. Μιλάγαμε κάθε μέρα. Τεράστια η ευθύνη αλλά τεράστια και η χαρά που ήμασταν δίπλα της και αυτό το είδαμε να συμβαίνει. Ρύθμισε τον Διαβήτη της, εμείς φυσικά γίναμε φίλοι, και τώρα έχει ένα πανέμορφο, υγιέστατο αγοράκι. Όταν καταλαβαίνεις ότι είσαι ένα –έστω- μικρό μέρος αυτού που έγινε εφικτό, «ψηλώνεις» πάρα πολύ μέσα σου. Αυτό που ονειρεύεσαι να κάνεις, το να βοηθάς πραγματικά κόσμο, το καταφέρνεις.

-Από ότι έχουμε δει το Φαρμακείο, εκτός από τα πάντα… γενικώς, έχει και τα πάντα που αφορούν τον Διαβήτη. Είναι σαν να λέμε το hot spot του πάσχοντα

Η ενασχόληση με τον Διαβήτη τύπου 1 και του να γίνω εκπαιδευτής και να έχω και Διατροφολόγο με Διαβήτη τύπου 1 η οποία είναι και αυτή εκπαιδεύτρια, τη γλυκιά Δέσποινα Παπανδρέου, μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να μετασχηματιστεί το Φαρμακείο σε κάτι που πραγματικά προσωπικά ονειρευόμουν, στο να μπορώ να βοηθήσω πολύ πιο ενεργά και προσωποποιημένα κάποιους ανθρώπους και όχι όπως έχουν τα πάντα βιομηχανοποιηθεί. Βοηθάμε ενεργά κόσμο και αυτό μου δίνει χαρά και περηφάνια. Και μάλιστα αυτό έχω σκοπό να το στηρίξω και να το εξελίξω όσο πάει, πραγματικά να κερδίσουμε τον ρόλο της πρωτοβάθμιας φροντίδας στο κομμάτι του Διαβήτη. Είναι μεγάλη μας χαρά.

Ευχαριστούμε πολύ το glykouli.gr για την φιλοξενία του!